Kada čovek kroči u spolja neuglednu, malu kapelu, poznatiju kao mauzolej Gale Placidije u Raveni, ne može a da se ne zapita ko je bila ta žena koja je sahranjena na ovakvom mestu. Blještavo plavo-zlatni zidovi, oslikani hrišćanskim simbolima večnog života (npr. voda i izvor - "A koji pije od vode koju ću mu ja dati neće ožednjeti dovijeka, nego voda koju ću mu dati postaće u njemu izvor vode koja teče u život vječni." - Jovan 4,14 ), neobično obasjani žućkastom svetlošću koja se probija kroz ćilibarske prozore, čine da se čovek oseća kao da je kročio u neku drugu dimenziju... A sve je to još zanimljivije kad imate na umu priču o gospođi Placidiji i njenom uzbudljivom životu...
 |
Ćilibarski prozor i hrišćanski simboli večnog života (košute na izvoru): "Kao što košuta traži potoke, tako duša moja traži tebe, Bože! Žedna je duša moja Boga, Boga živoga, kad ću doći i pokazati se licu Božijemu?" (Psalmi Davidovi, 42) |
Gala je, zapravo, bila ćerka rimskog cara Teodosija I. Živela je gospodskim životom na dvoru, sve dok je Vizigoti, prilikom pljačke Rima 410. godine, nisu oteli. Uskoro se dopala njihovom kralju, arijanskom hrišćaninu, Ataulfu i postala vizigotska kraljica. Ali muža su joj ubrzo potom ubili, a nju vratili u Ravenu, gde je silom udata za vojskovođu Konstancija, koji će uskoro postati imperator. Ali i on ubrzo umire, a Gala ostaje sa ćerkom Honorijom i sinom Valentijanom III i postaje regent, tj. carica, i to vrlo cenjena i uspešna. Doduše, intrige su bile neminovne, posebno što se tiče njene ćerke, Honorije, koja je vodila prilično buran ljubavni život, pa su je, da ne bi pukla bruka, takođe silom udali. Nezadovoljna Honorija je, poučena majčinom varvarskom prošlošću, odlučila da tajno pošalje prsten, i to nikom drugom do Atili, hunskom vođi. On je to shvatio kao bračnu ponudu, pa je sa svojom konjicom pohitao ka severnoj Italiji. A gde Huni prođu, tu trava ne raste, pa je preplašen narod pobegao iz plodnih krajeva Veneta u močvarne lagune Jadrana, gde se ubrzo rodilo naselje: Venecija! Ako se nekad neko zapitao zašto bi ljudi gradili grad na vodi, usred močvare, eto odgovora. A to se, uzgred, pokazalo kao dobra investicija, jer su, kao prvo, zbog nedostupnosti močvare preživeli Hunski napad, a potom, nekih hiljadu godina kasnije, postali najmoćnija pomorska sila Mediterana.
 |
Sarkofag Gale Placidije, mauzolej spolja i detalj mozaika sa tavanice |
No, Gala Placidija nije doživela da vidi Hune i Veneciju, jer je umrla godinu dana pre nego što je “Bič Božiji ošinuo po Italiji”. Sahranjena je u već pripremljenom mauzoleju u Raveni, a njen sarkofag je danas prazan, zahvaljujući znatiželjnoj deci. Bar tako kaže jedna srednjovekovna anegdota: negde u XV veku, neka deca su, kroz rupicu na sarkofagu, poželela da vide caričine ostatke i blještavi nakit, pa su, da bi osvetlili teren, ubacili malo vatre unutra. Telo je naravno istog trena planulo, a deca pobegla. Tako se danas na dnu kamenog kovčega, pod svodom od blještavo plavih kamenčića, nalazi samo šačica pepela vizigotske kraljice i rimske carice Gale Placidije.
